پیراهن ها

پیراهن ها یکی از انواع لباس است که برای پوشاندن نیم تنه ی بالا به کار می رود که از قسمت گردن تا کمر را در بر می گیرد. پیراهن دارای یقه ، تنه ی اصلی ، و در دونوع آستین دار و آستین کوتاه است که که در نوع آستین دار قسمت سر آستین هم دارد. این نوع از لباس معمولا دارای یک ردیف دکمه ی عمودی در قسمت وسط است که از وسط گردن شروع می شود و ازقسمت بین قفسه ی سینه می گذرد و تا پایین تر از ناف ادامه دارد.

تاریخچه

اولین پیراهن یافت شده مربوط به سه هزار سال قبل از میلاد است که به دوران سلسله ی ابتدایی مصر باز می گردد که توسط فلیندر پتری در مقبره ای در منطقه ی تارکان کشف شد. جنس آن از کتان ساخته شده بود ، شانه ها و آستین های این پیراهن کاملاً چین دار بود تا در عین حال که اجازه می دهد پوشنده ی لباس در آن راحت باشد، از فرم زیبایی نیز برخوردار بود. حاشیه ای کوچک در هنگام بافت در امتداد یک لبه پارچه توسط طراح برای تزئین دهانه گردن و درز کناری قرار داده شده بود.

پیراهن یکی از انواع لباس بود که مردان تا قبل از قرن بیستم از آن به عنوان لباس زیر استفاده می کردند. در قرون وسطایی از پیراهن های ساده ی رنگ نشده به عنوان لباسی برای زیر دیگر لباس ها استفاده می شد. حتی در هنرهای دستی هم این لباس تنها بر تن افراد ضعیف جامعه مانند چوپانان، زندانیان و بیماران نشان داده می شد. در قرن هفدهم، پیراهن های مردانه به اندازه ی لباس زیر های امروزی اجازه ی نمایش داده شدن در عموم را داشتند. در قرن هجدهم مردان به جای زیر شلواری پیراهن های بلند می پوشیدند.

فرهنگ شناس قرن هجده ، جوزف سترات، بر این باور بود مردی که هنگام خواب پیراهن بلند نپوشد فردی گستاخ است. حتی تا اواخر سال ۱۸۷۹ نیز نمایان شدن پیراهن بدون آنکه چیزی بر روی آن پوشیده شده باشد نامناسب محسوب می شد.

انواع طراحی

گاهی اوقات بر روی یقه و سر آستین پیراهن ها حاشیه دوزی می شد. در قرن شانزدهم، پیراهن های مردانه معمولا گلدوزی هایی داشتند و بعضی وقت ها حاشیه دوزی یا نوار دوزی را روی یقه و سر آستین خود داشتند و در طول قرن هجدهم حاشیه دوزی های بلند یقه ای مد بودند. در قرن نوزدهم پیراهن های رنگی وارد عرصه ی زندگی شدند که این را می شود از نقاشی های جورج کالب بینگهام دید.

این نوع از لباس جزو لباس های عادی و روزمره به شمار می آمدند که تا قرن بیستم مخصوص طبقه ی پایین جامعه از جمله کارگران بودند. برای یک نجیب زاده در سال ۱۸۶۰، پوشیدن یک پیراهن به رنگ آب آسمانی غیر قابل تصور بود در حالی که به فرمی رایج در سال ۱۹۲۰ تبدیل شده بود، و در ۱۹۸۰ جزو رایج ترین لباس های دوره ی خودش به شمار می رفت.

در پایان قرن نوزدهم فرهنگ لغت صده ، پیراهن را به عنوان ” یک لباس نخی که آستین و سر آستین دارد و معمولا با دکمه باز و بسته می شود، یقه و مچ بندها هم قابل جدا شدن و قابل تنظیم شدن، هستند “.
در سال ۱۸۲۷ هانا مونتاژ که یک زن خانه دار بود نوعی یقه ی قابل جدا شدن برای پیراهن ابداع کرد. او از بس پیراهن های شوهرش را فقط به خاطر اینکه تنها یقه هایشان کثیف شده یود می شست، از این کار خسته شده بود و تصمیم گرفت که یقه ای بسازد که هر بار بعد از کثیف شدن آن راحت بشود آن را از پیراهن جدا کرد و به تنهایی شست. البته این ابداع او بعد ها که پیراهن و پوشیدن آن مرسوم شد اهمیت وافری پیدا کرد.

قسمت های پیراهن

این نوع از لباس دارای قسمت های متعددی هستند که هر کدام در ساختارشان کمابیش شباهت ها و تفاوت هایی با هم دارند. ریزترین تفاوت میان پیراهن ها ممکن است در نظر فرهنگ ها و موقعیت های متفاوت خیلی به چشم بیاید.

تنه ی اصلی

قسمت اصلی تنه ی آن است. دکمه ها معمولا در بخش میانی آن از پایین گردن تا نزدیک کمر ادامه دارد. البته در برخی از مدل ها به جای دکمه از زیپ استفاده می شود.

سرشانه و بازوها

بعضی از مدل ها آستین کوتاه هستند که البته بسته به مدلی که دارند از مدل هایی که آستین شان تا زیر بغل می رسد تا بعضی از پیراهن ها که آستین شان تا قسمت آرنج می آید.
بعضی دیگر از نمونه ها آستین یک چهارم دارند که تا قسمت بین آرنج و سرشانه هستند. یا مدل آستین سه چهارم که تا قسمت ساعد کشیده می شود. بعضی دیگر آز پیراهن ها هم آستین بلند هستند که در این حالت پیراهن دارای سر آستین نیز هست.

سرآستین

همانطور که اشاره شد پیراهن های آستین بلند دارای سر آستین هستند. سر آستین پیراهن معمولا با دکمه باز و بسته می شوند. بعضی از سر آستین ها تنها یک دکمه دارند اما نمونه های دیگری هستند که چندین دکمه برای باز و بسته شدن دارند.
مدل سر آستین فرانسوی که یکی از مدل های مخصوص موقعیت های رسمی به شمار می آید و در آن دو سر آستین به صورت موازی در کنارهم قرار می گیرند و معمولا با دکمه های تزئینی بسته می شوند.

یقه

قسمت یقه می تواند بر اساس موقعیت های مختلف، متنوع باشد. چرا که برای مهمانی های رسمی که معمولا همراه با پیراهن کراوات و پاپیون بسته می شود باید از یقه هایی مخصوص استفاده کرد. برای دیدن انواع یقه می توانید مقاله ی آن را که در سایت وجود دارد، مطالعه نمایید.

جنس

جنس پیراهن ها بسیار متنوع است و می توان گفت که تقریبا از همه نوع الیافی برای تولید و دوخت پارچه استفاده می شود. از الیاف مصنوعی مانند پلی استر و ویسکوز تا کارهای پشمی و نخی و حتی جین.

امروزه پیراهن ها یکی از پر کاربردترین لباس ها در تمامی اقشار به شمار می آیند که با توجه به جنس آن ها می توان آن را در انواع آب و هوا به تن کرد.