پولوشرت

پولوشرت یکی از انواع تیشرت های یقه دار است که یقه ای گردنی با دو یا سه دکمه دارد. در برخی از نمونه ها یک جیب هم برای آن تعبیه شده است. پولوشرت ها معمولا آستین کوتاه هستند؛ این مدل لباس ها در ابتدا توسط بازیکنان چوگان در هندوستان در سال ۱۸۵۹ استفاده می شد. این مدل بعدها در دهه ی ۱۹۲۰ در بریتانیا مورد استفاده قرار گرفت.

در تولید پولوشرت ها معمولا به جای پارچه از پنبه استفاده می شود، که معمولا نوعی بافت در هم تنیده است. البته در نمونه هایی که رواج کمتری دارند به صورت بافت به هم گره خورده هستند. بعدها اغلب برای تولید آن از پنبه ی پیما استفاده می شد، همچنین از دیگر الیاف مانند ابریشم، پشم مرینو، الیاف مصنوعی یا مخلوطی از الیاف طبیعی و مصنوعی در تولید آن به کار برده می شد. مدل زنانه ی این کار که از لحاظ قدی بلندتر است را پولودرس می نامند.

پولوشرت ها یکی از نمونه های مورد پسند آقایان است که با طراحی های متنوع می توان گفت سلایق متفاوتی را پوشش می دهد. این مدل لباس ها حتی در برخی دیگر از ورزش ها مانند تنیس و گلف کاربرد دارد. خیلی زود توانست در میان افراد محبوبیت چشمگیری کسب کند. به طوری که بعد از مدتی برند های زیادی این پولوشرت ها را به عنوان یکی از محصولات خود تولید کردند. در ادامه به تاریخچه ی پولوشرت میپردازیم و اینکه چگونه کم کم جای خود را در میان دیگر ورزش ها باز کرد.

تاریخچه ی مدل های پولوشرت

در اواخر قرن نوزدهم میلادی، فعالیت های ورزشی در فضای باز برای طبقه ی حاکم بریتانیا مهم شناخته شد. شلوارهای جادپور و پیراهن چوگان بخشی از کمد لباس های مربوط به ورزش های مربوط به اسب سواری شد. انگلیسی ها این دو مدل لباس را همراه با خود بازی چوگان از هند به کشورش بردند. پیراهن های اصلی چوگان یا همان پولوشرت در ابتدا بیشتر شبیه برخی از پیراهن های ورزشی بود که تا قسمت پایین لباس دکمه داشتند.

این مدل پیراهن های دکمه دار، آستین کوتاه یا آستین بلند بودند، وجه تمایز این مدل کارها در موادی بود که در تولید آن ها به نسبت دیگر مدل پیراهن های یقه دار که تا قسمت پایین دارای دکمه بودند، به کار برده شده بود. در تولید آن ها از موادی به نسبت سخت تر استفاده می شد تا از بالا و پایین شدن یقه در هنگام اسب سواری جلوگیری کنند. به همین دلیل بعدها شرکت بروکس برادرز خط پیراهن های دکمه ای پارچه ای آکسفورد خود را با عنوان ” پولوشرت اورجینال” به بازار عرضه کرد.

تنیس بازان

در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، بازیکنان تنیس معمولاً لباس های سفید را برای تنیس می پوشیدند که متشکل از شلوارهای پشمی، کراوات پیراهن های دکمه دار و البته آستین بلند بود. البته در حالی این مدل کار رو می پوشیدند که آستین های آن را بالا می زدند . البته این مدل لباس مشکلاتی را برای بازیکنان به همراه داشت.

رنه لاکوست ، قهرمان هفت دوره ی تنیس گرند اسلم فرانسه ، احساس می کرد که لباس سفت و سخت تنیس بسیار دست و پا گیر و ناراحت کننده است. او یک پیراهن سفید ، آستین کوتاه و گشاد با بافت گره ای را طراحی کرد که آن را پیراهن ریز بافت جرسی نامید . در این مدل طراحی یقه بدون برجستگی، صاف و بیرون زده بود یقه ای چاک دار و البته دکمه دار. همچنین قسمت پایین پیراهن در قسمت عقب کمی بلند تر از پایین قسمت جلویی بود امروزه به عنوان “دم تنیسی” شناخته می شود، که او برای اولین بار این مدل را در مسابقات قهرمانی آزاد ایالات متحده در ۱۹۲۶ به تن کرد.

رنه لاکوست و حل مشکلات پولوشرت ها

از سال ۱۹۲۷ ، لاكوست نشان تمساح را بر قسمت چپ سينه پيراهن خود گذاشت ، زيرا مطبوعات آمريكايي از او به عنوان “تمساح” نام بردند ، لقبي كه این برند با آغوش باز از اون استقبال کرد. طراحی لاکوست مشکلاتی را که لباس سنتی تنیس ایجاد می کرد، حل کرد.

• آستین های کوتاه و دکمه دار چاره ای بود که تمایل آستین های بلند را به سمت پایین حل می کرد.
• پیراهن باید به سمت بالا دکمه بندی می شد.
• برای محافظت از پوست گردن در برابر آفتاب ، می توان یقه ی تا شده را باز کرد و آن را به صورت واژگون پوشید.
• پنبه بافتنی جرسی دارای قابلیت تنفسی بیشتری از پیراهن، شلوار یا شلوارک های دیگر داشت. همچنین دوام بیشتری داشت.
• حالت “دم تنیسی” پیراهن مانع از بیرون آمدن قسمت عقب پیراهن می شد.

در سال ۱۹۳۳ ، لاكوست پس از بازنشستگی از تنیس حرفه ای ، با آندره گیلیر ، دوستی كه از بازرگانان لباس بود ، به هم پیوست و مدل پولوشرت را در اروپا و آمریكای شمالی به بازار عرضه كردند. آن ها با هم شرکت شمیز لاکوست را تشکیل دادند و پیراهن های خود را که شامل آرم کوچک تمساح دوزی شده روی قسمت چپ سینه بود ، تولید کردند.

بازیکنان چوگان

بازیکنان چوگان تا آغاز قرن بیستم پیراهن های آستین بلند ضخیم ساخته شده از پنبه پارچه ای آکسفورد می پوشیدند. این پیراهن اولین مدل یقه دار و دکمه دار بود که بازیکنان چوگان در اواخر قرن نوزدهم آن را به وجود آوردند تا یقه هایشان در هنگام وزش باد بلند نشود (مدیر اولیه ی شرکت برادران بروکس ، جان بروکس ، هنگام حضور در مسابقه چوگان در انگلیس متوجه این موضوع شد و تولید چنین پیراهنی را در سال ۱۸۹۶ آغاز کرد).
برادران بروکس هنوز هم این سبک از “پیراهن یقه دار” دکمه دار را تولید می کنند. با این وجود این مدل پیراهن باز هم مانند نمونه پولوشرت های ابتدایی تنیس ، مشکلاتی را در زمین بازی ایجاد می کردند.

در سال ۱۹۲۰ ، لوئیس لیسی ، کانادایی (که از والدینی انگلیسی در مونترال کانادا در سال ۱۸۸۷ متولد شده بود) که یک خراز و البته بازیکن چوگان بود، تولید پیراهنی را آغاز کرد که با نشان یک بازیکن چوگان بر روی آن حک شده بود، اصل این طرح از باشگاه هورلینگام پولو در نزدیکی بوینس آیرس گرفته شده است. لباس بازیکنان چوگان که شامل پیراهن چوگان یه همان پولوشرت و یک شلوار سفید می شود، در واقع بعدها به این ورزش افزوده شد. پولوشرت ها تا دهه ۱۹۴۰ به طور کلی بسیار ساده، یعنی بدون شماره ، نوشته و آرم بودند.

شماره ها در صورت لزوم ، چند دقیقه قبل از شروع مسابقه ، (از ۱ تا ۴) به راحتی به پشت پولوشرت بازیکنان سنجاق می شدند. برای تمایز تیم های چوگان از یکدیگر ، برخی از پولوشرت ها دارای نوارهای افقی بودند ، برخی دیگر دارای نوارهای مورب رنگی بودند.

پولوشرت های رالف لورن

در سال ۱۹۷۲ ، رالف لورن “پولوشرت” خود را به عنوان بخشی ویژه از خط تولید اصلی خود به نام چوگان در آورد ، در نتیجه به محبوبیت گسترده آن کمک کرد. پیراهن لورن اگرچه به طور خاص برای استفاده بازیکنان چوگان طراحی نشده بود ، اما از همان چیزی که در آن زمان لباس عادی بازیکنان چوگان شده بود ، تقلید می کرد.

در نیمه دوم قرن بیستم ، به دلیل متداول شدن لباس استاندارد در گلف ، پولوشرت تقریباً در سطح جهانی به عنوان لباس استاندارد گلف پذیرفته شد. در بسیاری از زمین های گلف و باشگاه های کشور بازیکنان از پولوشرت های گلف به عنوان بخشی از لباس های مرتبط با این ورزش بود، استفاده کردند. علاوه بر این ، تولید “پولوشرت تنیس” لاکوست در برش های مختلف منجر به طراحی های خاص پیراهن تنیس برای گلف شد، و در نتیجه پولوشرت گلف مانیکر ساخته شده است.

پولوشرت گلف معمولاً از پلی استر ، مخلوط های پنبه ای – پلی استر یا پنبه مرکسیزه ساخته می شوند. این مدل ها به طور معمول سه یا چهار دکمه را در خود نگه می دارد و در نتیجه یقه ی آن کوتاه تر است. یقه به طور معمول با استفاده از دو لایه به هم گره خورده از همان پارچه ای که برای ساخت پیراهن استفاده شده ساخته می شود. برخلاف یقه پولوشرت ها ، که معمولاً یک یقه ی پنبه گره ای آجدار یک لایه است. پیراهن های گلف غالباً در سمت چپ جیب دارند ، برای نگه داشتن صفحه نمره و مداد در هنگام بازی گلف. حتی برخی از نمونه ها ممکن است در آن قسمت آرم برند را نداشته باشند.