تاریخچه لباس

گذری بر تاریخچه لباس فرصتی است تا فراز و نشیب های گوشه ای از پوشاک جهان را دریابیم. در دنیایی که علم و تکنولوژی و لباس های مد در آن رو به جلو می تازد و هر لحظه انسان خود را درگیر و مواجه با  آن می بیند، هر چه ملموس تر به زمان حال نگاه کنیم درک واقع بینانه تری از اتفاقات و حوادث و بروز تغییرات در سبک زندگی خواهیم داشت.

پوشاک یکی از ضروریات و نیازهای نسل بشر به شمار می رود که در طول نسل ها و با توجه به موقعیت های جغرافیایی و تنوع فرهنگ های قومی، در قالب های متفاوتی ظاهر شده است.

هر چند که شکل و فرم پوشاک امروزی از مراحل زیادی گذر کرده است تا به جایگاه مهم و باارزش یعنی ایجاد بازارهای رقابتی تجارت پوشاک رسیده است.

همچنین…

امروزه دغدغه بسیاری از افراد علی الخصوص والدین نسبت به نسل جوان و نوجوان، در زمینه انتخاب پوشاک و نوع پوشش می باشد و  گاهاً ادامه همین امر  زمینه و شرایط را برای بروز اختلاف و شکاف بین نسل ها و عدم درک متقابل از یکدیگر فراهم ساخته است.

در زندگی روزمره بارها و به کرات با اصطلاحاتی از قبیل استایل ،مد و فشن و  برندهای معتبر و معروف دنیا در فضای مجازی ،مجلات و رسانه ها مواجه هستیم.

کسب آگاهی در این زمینه علی الخصوص تاریچه لباس، می تواند در نحوه نگاه افراد به این مقوله ،تا حدود زیادی ﻣﺆثر باشد.

با سایت فروشگاه بزرگ امی همراه باشید تا در این مقاله با هم مروری بر تاریخچه لباس در جهان و متقابلا در ایران داشته باشیم.

جایگاه لباس در مذاهب

با نگاهی به تاریخچه لباس و کتب ادیان الهی می توانیم به این نتیجه برسیم که حجاب در میان مردم جهان،رایج بوده و صرفاً اختصاص به مذهب یا ملت خاصی نداشته است.

محققان بر این عقیده هستند که واژه حجاب به معنای پوشش زنان، اصطلاحی جدید است و در گذشته از واژه ستر استفاده می کردند که به معنای پوشش است.

آدم و حوا

به صراحت می توان اظهار داشت که حجاب و پوشش از اوایل خلقت در ذات بشر به صورت فطری موجود بوده است.

دلیل اثبات این ادعا داستان حضرت آدم و حوا می باشد که قبل از چشیدن میوه درخت ممنوعه دارای پوشش بوده اند، ولی به محض سرپیچی از فرمان خداوند، یعنی خوردن میوه ممنوعه، لباس خود را از دست داده و سپس به طور فطری؛ یعنی بدون آنکه آموزشی دیده باشند، با برگ درختان بهشتی  خود را پوشانده اند.

داستان آدم و حوا در تورات

البته نقل این داستان در تورات به اینصورت می باشد که آدم و حوا از همان ابتدا دارای لباس نبوده اند ولی با چشیدن میوه ممنوعه حجاب از دیدگان آنها کنار می رود یعنی چشمشان باز شده و پی برده اند که بدون پوشش هستند و بلافاصله با برگ درختان خود را پوشانده و سپس خداوند لباسی از پوست به آنها عطا نموده است.

حجاب زنان یهودی

برخلاف تصور بعضی از افراد که معتقدند ورود اسلام به ظهور پدیده حجاب انجامید؛ اسلام آغازگر ورود حجاب به اجتماع بشری نبوده است،بلکه اسلام محدوده آن را گسترده ساخته و بر آن تأکید کرده است.

قبل از آمدن اسلام و حتی  قبل از پیدایش مسیحیت، حجاب به معنای پوشانیدن تن و بدن در میان ملت ها و به شکل های متفاوت رایج بوده است و حتی بعد از ورود مسیحیت ، حجاب بیشتر از قبل مورد توجه واقع شد.

مورخین بارها اظهار نموده اند که سخت گیری های فراوانی نسبت به زنان یهود از جهت حجاب و پوشش اعمال می شده است.

به طوری که زن ملزم بود صورت و حتی کف دست را بپوشاند و در صورت عدم داشتن پوشش کامل، از طرف اجتماع و خانواده  مورد سرزنش و نکوهش قرار می گرفت و این سخت گیری ها گاهی تا جایی پیش می رفت که مرد می توانست در صورت ظاهر شدن همسرش با سر برهنه در ملإعام، زن را طلاق دهد.

همچنین توصیه می شد که زنان در مقابل نامحرم باید از پوشش کامل برخوردار باشند و از چادر و روبنده استفاده کنند.

حجاب زنان مسیحی

در مسیحیت تجرّد مقدس به شمار می رفت و به همین خاطر به زنان توصیه می شد که خود را بپوشانند تا از هر گونه بی عفتی و ارتکاب گناه  به دور باشند.

همه این موارد نمایانگر اهمیت پوشش و پوشانیدن تن برای حفظ کرامت و جایگاه والای انسان می باشد.

سه آیه از آیات قرآن (آیه ۳۱ نور-آیه ۵۳ و آیه ۵۹ احزاب)  به آیات حجاب مشهورند که در این میان آیه ۳۱ سوره نور مشهورتر است.

گذری بر دوره های طلایی لباس در جهان

شواهد و مدارک حاکی از این واقعیت است که در طومار بلند و خاک خورده تاریخچه لباس، تنها محافظ و پوشش اجداد اولیه انسان موی بدن وی بوده است اما بعدها با سیر تکاملی بشر استفاده از ابزارهایی مانند برگ درختان و پوست حیوانات شکار شده، به عنوان اولین پوشش های نسل بشر زمینه را برای ورود پارچه  باز کرده است.

لباس صرفاً برای محافظت از انسان در مقابل سرما و گرما و حشرات کاربرد داشته است ولی بعدها عرف جامعه با تاکید بر حجب و حیا، بر لزوم و ضرورت لباس پوشیدن صحه گذارده است.

همچنین نمی توان نقش عوامل اجتماعی، اقتصادی و اقلیمی را در تغییرات بوجود آمده در لباس انکار کرد.

نخستین پوششی که به عنوان لباس پذیرفته شد پارچه ساده ای بود که به دور بدن پیچیده می شد و به نام لباس موج دار یا دراپه (Drope) نامگذاری شد.

بعدها در میان مصریان پوشیدن لباسهایی رایج شد که همچون لنگ به دور کمر می پیچیدند و شانتی(Shenti)  خوانده می شد. همچنین لباسهایی با نام پانچو(Poncho) رواج پیدا کرد و  به گونه ای بود که در وسط به صورت یک حلقه باز شده و بعد از گذشتن از یک طرف بدن،بر روی شانه در طرف دیگر بدن قرار می گرفت.

دوره رنسانس

در تاریخچه لباس، وقوع حیازدایی و برهنگی در قرن ۱۵ و در دوره رنسانس آغاز شد.سالهای ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ میلادی سالهای بازگشت اروپا به فرهنگ روم و یونان بود.در این دوره اخلاقیات تا حدود زیادی محو  و کم رنگ و کسب لذات شهوانی  پررنگ شد.

این تقدس زدایی در پرتره های نقاشی و مجسمه سازی خود را بیش از پیش نشان داد به نحوی که پای این برهنگی به مجسمه های پیامبران مانند حضرت آدم و حوا،عیسی،یحیی و … کشیده شد.

برای مردمی که تا به امروز اخلاق و حجب و حیا جزئی ضروری از تفکراتشان را شکل داده بود، این نوع سبک زندگی به مذاقشان خوش نمی آمد به همین خاطر  تا قرن ۲۰ شاهد مقاومت مردم بخصوص زنان در مقابل این تغییر پوشش هستیم.

انگلستان

درانگلستان باروی کارآمدن الیزابت(دختر هنری هشتم) در سال ۱۵۵۸ ساعت زمان برای مد و تغییرات پیرامون آن شتاب گرفت و برگ زرینی را در تاریخچه لباس به ثبت رسانید.

به تخت سلطنت نشستن الیزابت انگلیس را با ثروت و قدرت اشباع ساخت به گونه ای که تجمل گرایی ،مصرف گرایی و نمایش ثروت بُعد آشکار زندگی درباریان و ثروتمندان به شمار می رفت.

البته طبقه متوسط از این تحفه مدگرایی بی بهره نبودند و آنها نیز دنباله روی این تغییرات بودند.

پوشش مردان در لباس هایی شیک با آستین هایی عریض خلاصه نمی شد بلکه در این نمایش مد، کلاه مخملی، کفش های جلو صاف و شلوار کوتاه و شنل خزدار در کنار گردنبندهای مزین به جواهرات یک پرتره عالی و بی نظیر از لباس را منعکس می کرد.

پوشش زنان با جزئیاتی بی نقص همچون کمر تنگ،آستین های پف دار و گشاد و پیراهنی بلند و پرنقش و نگار شکل گرفت.

لویی چهاردهم فرانسه (پادشاه مصرفی)۱۶۶۱-۱۷۱۵

لوئی چهاردهم ملقب به لوئی کبیر ، طولانی ترین دوران سلطنت در تاریخ فرانسه و تمام تاریخ اروپا را به نام خود زد.وی ۷۲ سال و ۱۱۰ روز بر تخت سلطنت نشست.

پوشیدن لباس های گران قیمت جزء یکی از عادت های نه چندان درست لویی چهاردهم بود به طوری که ولخرجی های  سلیقه ای او زمینه ورشکستگی اش را فراهم ساخت.

در تاریچه لباس آمده است که در این دوران سبک باروک، جسورانه در کنار سبک پرنفوذ و قدرتمند رومیان و یونانیان سر برآورد.

وقتی سبک باروک راهی برای نمایش ثروت شد…

سبک باروک در کنار سایر سبک ها به تاریخچه لباس ورود پیدا کرد. این سبک خشک ، رسمی و پرزرق و برق بود. نمادهای سبک باروک استفاده از پارچه های ساتن بود .

رنگ طلایی برای تکمیل این تجمل گرایی مورد قبول واقع شده بود. روبان دوزی های اشرافی و برگزیده شدن رنگ مشکی و نقره ای  تغییراتی بودند که به مذاق و سلیقه لویی چهارم خوش آمده بود.

سبک باروک شامل پارچه های سنگین و  ضخیم با طرح های منحنی بود. در این دوره از تاریخچه لباس، پوشاک مردان به شکل کت و شلوار در آمد و رو پیراهنی یا مانتو در میان زنان رواج پیدا کرد که بعدها تبدیل به لباس شب رسمی سه تکه شد.

 پاریس

آغاز قرن بیستم(۱۹۱۰-۱۹۰۰) برای پاریس خبرهای خوشی به دنبال داشت.بازار گرم مد، نمایندگان فروشگاه های بزرگ از سراسر دنیا را مشتاقانه روانه سفر به پاریس کرده بود.

دیدار با بهترین طراحان مد فرصتی بود که نصیب کمتر کسی می شد تا بتوانند بعد از خرید، از طرح طراحان کپی بردارند.

وقتی بازار مجله های مد پاریس رونق گرفت….

طراحی لباس زنان به سوی تغییر پیش می رفت و مجله های مد در این عرصه با غروری بلندپروازنه به چاپ عکس مشغول بودند.

پیراهن هایی بلند در کنار کلاه هایی با فرم و رنگ های متفاوت،ماهرانه ست می شدند و اینگونه زیبایی مد پاریس را به رخ جهانیان می کشید.

بارانی، لباس جنگ جهانی اول

جنگ جهانی اول از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ رخ داد. همه ما کم و بیش گوشه ای از اتفاقات ناخوشایند و پیامدهای زیانبار این جنگ را در فیلم های سینمایی دیده ایم یا در کتب تاریخی مطالبی در مورد آن خوانده ایم.

در تاریخچه لباس می بینید که جنگ جهانی اول، لباس بارانی را مشهور کرد.

لباسی که برای افسران بریتانیایی طراحی شده بود، لباسی نسبتا بلند که دو ردیف دکمه و یک کمربند همه تزئیناتش به شمار می رفت.البته بعد از این همه سال هنوز با همان طراحی ساده اش دل خیلی ها برای پوشیدنش لک زده است.

این لباس توسط توماس بربری خیاط انگلیسی به همراه شرکت تولید کننده لباس Aquascutum به دو منظور طراحی شد.

اول اینکه این لباس به عنوان بخشی از یونیفرم افسران بریتانیا پذیرفته شده بود و دلیل دوم  مقاوم بودن بارانی در برابر باد،برف و باران بود.

سربازان انگلیسی به این بارانی لقب Trenchcoat  را دادند و بعد از اتمام جنگ، بارانی یکی از گزینه های خرید مردم شد.

سرانجام سرنوشت بارانی به دنیایی خارج از بریتانیا کشیده شد و به تن ستاره های سینما نشست تا جایی که به لباسی عامه پسند مبدل شد. بارانی هنوز در کمد خیلی از ما آدمها انتظار بوی باران را می کشد.

بعد از جنگ جهانی اول خانم ها لباس مردانه پوشیدند و کلاه های ورزشی در این دوران بین مردان و زنان رواج پیدا کرد.

انقلاب صنعتی و پوشش های نیمه برهنه

در تاریخچه لباس آمده است که بروز انقلاب صنعتی و نفوذ ملایم فرهنگ برهنگی زمینه را برای تغییرات آماده کرده بود به گونه ای که اولین جرقه های این فرهنگ از سال ۱۹۲۱ به بعد خود را نشان داد و پوشش زنان دستخوش تغییراتی شد.

دامن های کوتاه دستاورد موفقیت آمیز این نبرد بی سر و صدا بود و این نقطه آغاز  ثبت اولین قدم های این فرهنگ تازه زاده شده بود.

در این جامعه از زن به عنوان نیروی ارزان و کم ادعا در کارخانه ها،برای پیشبرد این تجارت سودآور بهره گرفته شد.

زن ها برای در امان ماندن از خطرات کار با دستگاه های کارخانجات ملزم به پوشیدن لباس هایی تنگ و دامن های کوتاه شدند و همین امر تا حدودی زمینه را برای تضعیف اخلاقیات و سوء استفاده از زنان فراهم کرد.

در دهه ۱۹۳۰ برای اولین بار به موضوع لاغری به عنوان مقدمه ای برای تغییر در مدهای لباس زنان توجه شد.

جنگ جهانی دوم

وقوع جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵-۱۹۳۹) تأثیر بسزایی در تغییر لباس های خانم ها و آقایان داشت به نحوی که پارچه به ندرت یافت می شد در نتیجه طراحی لباس کاهش پیدا کرد و همین امر سبب شد تا لباس ها ساده تر دوخته شوند.

بعد از جنگ جهانی دوم و در دهه ۱۹۶۰ آزادی فردی را پیروی نکردن از مد می دانستند. وزن پارچه ها و سبک تولید تغییر پیدا کرد .

شلوارهای جین رایج شدند.سلیقه مردم در اولویت قرار داده شد و رنگ های شاد و پیراهن های نازک طرفداران زیادی پیدا کرد.

همچنین …

در تاریخچه لباس، دهه ۱۹۷۰ دهه برترین سلیقه ها نام گرفت از این لحاظ که سلایق شخصی افراد مورد احترام بود و پیراهن هایی با آستین های تنگ جای جلیقه و کراوات را گرفت.

در دهه ۱۹۸۰  مد به عالی ترین جایگاه خود رسید به طوری که شوهای لباس وارد رسانه ها شدند.

دهه ۱۹۹۰ دوره ای با لباسهای زشت و ناهماهنگ نام گرفت.علت این امر وضعیت نابسامان مالی بسیاری از افراد جامعه بود که مجبور به پوشیدن هر نوع لباسی با هر جنس  و فرمی بودند.

دهه ۲۰۰۰ در تاریخچه لباس مصادف شد با اشتیاق و تمایل جوانان به پوشیدن لباس های دهه ۶۰ و ۷۰ و ۸۰ که مد مینیمال خوانده می شد،همچنین موهای بلند برای خانم ها و آقایان  به یکی از فاکتورهای مد تبدیل شد.

امروزه همچنان شاهد تغییرات گسترده ای در صنعت پوشاک و مد هستیم.

لباس در کاوش های باستان شناسی در ایران

از تمدنی با قدمت بیش از ۱۰ هزار سال می توان انتظار داشت که آغازگر بسیاری از تحولات باشد.

یافتن نخستین وسایل ریسندگی در غار کمربند دلیلی بر این ادعا می باشد.این غار در دامنه کوه البرز و در ابتدای شهر بهشهر واقع شده است.

لازم به ذکر است که در قسمت هایی از شهر باستانی شوش واقع در استان خوزستان، وسایل دوزندگی یافت شد. شهر سوخته در سیستان نیز نمونه بارز ی از تاریخ پوشاک و لباس در ایران به شمار می رود.

در این شهر حدود هفتصد تا هشتصد نوع پارچه از جنس کتان و پارچه های ظریف و خشن در کاوش های باستان شناسان کشف شده است.

پوشاک در ایران باستان

مادها

مادها از تبار آریایی و چادرنشینانی بودند که طی سده های میانی هزاره یکم پیش از میلاد از مرزهای شمال غربی و شمال شرقی وارد ایران شدند و بر نواحی غربی و مرکزی فلات ایران حکمرانی می کردند.

با توجه به مجسمه های ماقبل میلاد، پژوهش ها بیانگر این مطلب است که پوشاک زنان در این دوره تفاوت اندکی نسبت به پوشاک مردان داشته است.

زنان دارای حجاب کاملی بوده اند که این حجاب شامل پیراهن بلند چین دار و شلوار تا مچ پا و چادر و شنلی بلند روی لباس ها می شد.

بسیاری از مورخان، معتقدند که در نقش برجسته های این دوره، پوشش زنان ایرانی کامل و حتی چارقد و چادر بوده است.

دوران هخامنشیان (پارسی ها)

تاریخچه لباس اینگونه نشان می دهد که پوشش مردم در دوران هخامنشیان بسیار ساده و تا حدود زیادی شبیه پوشاک مادها بوده است و در لباس زنان و مردان تفاوت واضحی وجود نداشته است.

زنان ایرانی با پوشش چادر در مکان های عمومی و در میان مردان ظاهر می شدند. این پوشش شامل پارچه ای مستطیل شکل بود که بر سر قرار می گرفت و بر روی لباسها پایین می آمد و در زیر آن یک پیراهن دامن بلند و در زیر آن پیراهن نیز، پیراهن بلندتری که تا مچ می رسید می پوشیدند.

از دیدگاه هخامنشیان برهنگی بسیار قبح و زشت به شمار می رفت. پوشیدن شلوار در رنگ های مختلف ،بین ایرانی ها مرسوم و رایج بود.

نقش برجسته تخت  جمشید دوره ای از هخامنشیان را نشان می دهد که زنان ایرانی هنگام حضور در اجتماع،از روسری و لباس بلندتر نسبت به مردان استفاده کرده اند.

اشکانیان

با حمله اسکندر مقدونی سلسله هخامنشیان به پایان رسید و ۷۰ سال پس از آن دولتی به وجود آمد که پادشاهش (مهرداد اول) خود را شاه شاهان نامید.

در پوشاک مردان از اواسط دوره اشکانیان تا قبل از حمله مغول به ایران،تن پوش رو و زیر از تکه های مربع شکل  پارچه و به صورت خیلی گشاد تهیه می شد.

ران پوش چرمی و کلاه خود آهنی و چکمه چرمی، تن پوش سربازان اشکانی به شمار می رفت و مردان از شلوارهای گشادی استفاده می کردند که  به صورت سه تکه بود و از دو ران پوش و یک تکه وسط که شلوار کوتاهی است تشکیل می شد.

 و اما لباس زنان شامل شلوار و پیراهن بود، پیراهن بلندی که روی آن پیراهنی با قد کوتاه می پوشیدند و روی هر دو چادر به سر می کردند.در این دوره پارچه های قلابدوزی شده یکی از پارچه های پرطرفدار بوده که در دوخت پیراهن زنان به وفورکاربرد داشته است.

ساسانیان

لازم به ذکر است که در این دوره از تاریخچه لباس، تغییرات در شکل و جنس لباس به مراسم و میهمانی های رسمی دربار محدود نشد بلکه به میدان جنگ و پوشش سربازان ساسانی نیز وارد شد تا جایی که سربازانی زره پوش سوار بر اسب های زره پوش خود قدم به میدان نبرد گذاشتند.

تصاویر کنده کاری شده بر روی سنگ های طاق بستان سند آشکاری بر ورود و حضور پررنگ لباس به عرصه های مختلف سرزمین ایران بوده است.

با اعلام دین زرتشت از سوی اردشیر به عنوان دین رسمی، حجاب همچنان در بین زنان مرسوم بود. در این دوره همانند دوره های قبل، چادر پوشاک رایج در بین زنان محسوب می شد، با این تفاوت که چادر گشاد و پرچین بود و تا ساق پا می رسید.

پیراهن های بلند با آستین یا بدون آستین و پرچین و گشاد پوشش اغلب زنان دوران ساسانی بوده است.

تاریخ پوشاک ایران بعد از اسلام

سبک پوشش در این دوره دنباله روی سبک پوشش قبل از اسلام بود ولی معیارهای اخلاقی اسلام باعث ایجاد تغییراتی در لباس شد.

آوازه مرغوبیت پارچه های ایرانی در قبل از اسلام در بسیاری از کشورها زبانزد عام و خاص بود ولی بعد از اسلام تا دوره صفویه در پوشش ایرانیان تغییرات محسوسی مشاهده نشد.

طاهریان

در دوره طاهریان آستین های قبا که روی پیراهن پوشیده می شد بسیار گشادتر و درازتر  بود.البته از قباهایی با آستین کوتاه نیز استفاده می شد که از کمر به پایین و جلو باز بود.

معمولا این نوع پوشش مختص دراویش ،عرفا و  صاحب منصبان علم و  دانش بود و در میان مردم عادی  پوشش جبه و دراعه رایج بود.

غزنویان

پوشش مردان در این برهه تاریخی نوعی پیراهن به نام ارخالق بود که از جنس حریر ابریشمی و در رنگ سرخ تهیه می شد. قد این پیراهن نسبت به سایر پیراهن ها بلندتر بود.

لباس سلجوقیان

در دوره  سلجوقیان پیراهنی زیر پیراهن رو می پوشیدند که دارای یقه گرد و به رنگ سفید بود.

این نوع پیراهن در دورهای بعدی نیز جایگاه خود را به عنوان یکی از پوشش های رایج مردان، حفظ کرد به نحوی که بعدها در بین سلاطین خوارزمشاهی رایج شد. همچنین سرپوش مردان در این دوره شامل کلاه، نوار تزئینی و عمامه بوده است.

لباس خوارزمشاهیان

در این دوره کلاه بلند لبه دار، طرفداران زیادی داشت و همچنین از قباهایی با آستین های تنگ یا گشاد استفاده  می شد که روی پیراهن می پوشیدند و جلو باز بود. 

تیموریان

در این دوره دوخت مغولانه به پوشش مردمان ایران زمین ورود پیدا کرد و در نحوه دوخت و دوز لباس از جمله برش و شکل دادن به پارچه و دوخت تن پوش تغییراتی را به وجود آورد.

تغییرات به همین موارد محدود نشد بلکه کلماتی همچون قیچی،الگو ،اتو و … به فرهنگ لغت فارسی اضافه شد.

صفویان

در دوره صفویه تاریخچه لباس شاهد ترقی در صنعت نساجی و شکوفایی آن بود، از این جهت که فرهنگ قومی در تولید لباس ورود پیدا کرد و مذهب به شکل خاصی بر  فرم پوشاک علی الخصوص پوشاک زنان تاثیر گذاشت. برای دوخت لباس زنان، بیشتر از پارچه هایی با جنس زربفت ابریشمی و گلدار استفاده شد.

زنان روی پیراهن،از قبای جلو بازی استفاده می کردند که تا مچ پا بلند بود.

همچنین …

در فصل زمستان نیز شلوار پنبه دوزی، چارقد و جوراب ساقه کوتاه پارچه ای، از جمله لباس هایی بودند که زنان می پوشیدند.

مردان شلوار نازک بسیار بلندی می پوشیدند که به جوراب شلوار معروف بود و به علت تنگ بودن به عنوان لباس مناسب سواری محسوب می شد و همچنین استفاده از گیوه و کفش های چرمی در میان مردان متداول بود.

لباس افشاریان

در سلسله افشاریه و زندیه تغییر در وضعیت پوشش به ندرت پیش آمد و به تقلید از همان پوشش دوره صفویه اکتفا شد.

در این دوره فرم و شکل لباس زنان ساده تر و از زرق و برق آن کاسته شد، همچنین دامن پیراهن ها و قبای روی آن کوتاهتر و شلوارها گشاد یا تنگ انتخاب می شد.

در دوخت لباس ، پارچه های نخی و ابریشمی مورد استقبال اکثریت زنان دوره زندیه قرار گرفت و همانند دوره صفویه زنان هنگام خروج از منزل از چادر سیاه یا بنفش استفاده می کردند، برای پوشاندن کامل صورت نیز، روبند مورد استفاده قرار گرفت.

قاجاریان

در اوایل دوره قاجاریه، در پوشاک زنان تفاوت محسوسی نسبت به دوره زندیه مشاهده نمی شود .

در این دوره نیز زنان مانند دوره زندیه از کلاهک و تور زینتی استفاده می کردند و در کنار پیراهن های آستین دار با چاک های بلند، دامن هایی گشاد و پرچین می پوشیدند که با کمربندی از طلا ،نقره و جواهرات تزئیین می گردید. در اواسط دوره قاجار از چارقد (پارچه ای به شکل سه گوش) برای پوشش سر استفاده می شد.

چادر را از پارچه های تافته ، کتان و گاها ابریشم و در رنگ های سیاه و آبی نیلی تهیه می کردند.

وقتی لباس و کفش جلف آمد…

در تاریخچه لباس اینطور آمده است که با سفر ناصرالدین شاه به اروپا پوشاک زنان حرمسرا رنگ و بوی غربی به خود گرفت، به صورتی که زنان پوشیدن شلوار بلند چین دار را که به چاقچور معروف بود، کنار گذاشتند و شلیته های کوتاه پوشیدند و از روسری های ساده و سفید برای پوشاندن سر و موی خود استفاده کردند.

حتی لباس مردان از این تغییرات مستثنی نماند و پوشیدن پیراهن و شلوارهای گشاد و کفش چرمی (که در میان عوام کفش جلف خوانده می شد) مرسوم گردید.

لباس در سلسله پهلوی

دوره پهلوی اول یا عصر کلاه پهلوی مصادف  با سال ۱۳۰۴ است که تا پایان دهه ۱۳۱۰ شمسی را در برمی گیرد.

در تاریخچه لباس بیان شده است که در این دوره به پوشاک ایران شرایطی تحمیل شد به گونه ای که رضا شاه دستور داد کت وشلوارهای غربی، پاپیون، کراوات، شلوار و کمربند، در پشت ویترین های پوشاک قرار بگیرند تا بتوانند پا جای پای لباس های سنتی بگذارند.

وقتی کلاه پهلوی وارد بازار شد…

رضا شاه دستور داد که کلاه پهلوی  جایگزین عمامه، دستار و کلاه نمدی شود. البته روحانیون، طلاب دینی و مدرسان می توانستند لباس مخصوص خود را به تن کنند و در مورد آنها برای پوشیدن لباس رسمی اجباری در کار نبود.

با دستور کشف حجاب در سال ۱۳۱۴ از سوی رضا شاه، زنان ملزم به استفاده از کلاه فرنگی شدند .

لباس در دوره پهلوی دوم

در دوران پهلوی دوم  و پس از خلع رضا شاه از سلطنت، تعدادی از زنان با لباسهای بلند ساده و کلاه های حصیری لبه پهن در اماکن عمومی ظاهر شدند و تعدادی دیگر حجاب را انتخاب کردند.

بعد از به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم و رونق گرفتن صنعت مد و لباس، سبک های متنوع پوشاک به سوی ایران سرازیر شد.

کت و شلوار و جلیقه و کراوات به عنوان پوشش رسمی معرفی شد و استفاده از کت و دامن، پیراهن و دامن و کت و شلوار در بین زنان مرسوم گشت ولی در مورد ساکنین روستاها و عشایر، لباس سنتی پوشش دائمی بود.

لباس در انقلاب اسلامی

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ پوشیدن لباس های ساده و به دور از فرهنگ غرب توصیه شد، همچنین زنان نمی توانستند بدون حجاب در بیرون از محیط خانه ظاهر شوند و به استفاده از چادر مشکی به عنوان یک پوشش اسلامی کامل، تأکید شد.

بعد از پشت سر گذاشتن وقایعی که بر تاریخچه لباس تأثیرگذار بوده اند، در حال حاضر سعی طراحان لباس بر این است  تا خلاقیت و ایده های متناسب با سلیقه جوانان را در تولیدات پوشاک لحاظ کنند.

فروشگاه بزرگ امی با عرضه پوشاک مردانه، زنانه و بچگانه از برندهای مشهور جهان، تجلی واقعی از شعار کیفیت را قربانی کمیت نکنیم، می باشد.